Rozdział 1 ~Nie wierzysz w moje umiejętności siostrzyczko~

                                                                             Muzyka

Minęły już 4 godziny lotu, przez całą podróż nie odezwałam się do brata nawet słowem zresztą on do mnie też nie. Byłam strasznie wkurzona na niego. Jak mógł mi to zrobić? Dlaczego jest taki niesprawiedliwy i myśli tylko o swoim szczęściu? Dlaczego nie pomyślał o mnie? Znów tak jak wtedy gdy wybiegłam z domu wściekła na mojego brata pytania i niepewność wypełniały moją głowę.
 -Już jesteśmy prawie na miejscu. Zaraz lądujemy.- Maciek przerwał moje rozmyślania. Wzruszyłam obojętnie ramionami i odwróciłam głowę w stronę małego okienka samolotu. Po 20 minutach byliśmy już na lotnisku wysiedliśmy z samolotu i poszliśmy odebrać nasze walizki. Byłam smutna i przygnębiona. Ledwo trzymałam się na nogach i powolnymi krokami podążałam za moim bratem.

-Jest 13:30 za pół godziny musimy być w hotelu.-powiedział z podekscytowaniem Maciek w drodze po walizki. –

To fajnie.-odburknęłam. –

To rusz się i pośpiesz bo się wleczesz jak Mojżesz przez pustynię.-roześmiał się. -

W przeciwieństwie do ciebie mi wcale nie jest do śmiechu.-odpowiedzialam uniesionym głosem.

 -Dziewczyno! O co ci chodzi?! To dla naszego dobra.-Brat zatrzymał się i odwrócił się twarzą do mnie.

 -Dla naszego dobra? Chyba dla twojego! Pomyślałeś chociaż przez chwilę o mnie?!! To jak ja mogę się czuć? Czy cię to w ogóle obchodzi? Ale ty zawsze myślisz tylko o sobie!!! Jesteś skończonym egoistą!!!-Poniosła mnie złość i wykrzyczałam bratu wszystko co o nim myślę. Miałam ochotę zrobić to od razu jak się dowiedziałam o kontrakcie ale

się powstrzymałam. Teraz musiałam mu to wykrzyczeć prosto w twarz. Maciek chwycił mnie za ramiona i posiedział:

 -Ucisz się trochę nie jesteś pępkiem świata poza tym ludzie się na ciebie patrzą jak na jakąś idiotkę. A teraz posłuchaj mnie... Myślisz przyjąłem propozycję gry dla BVB i przyjechałem tutaj tylko po to żeby zrobić ci na złość? Zrobiłem to dlatego bo to jest moja życiowa szansa. Moja przyszłość. Rozumiesz? Robię to wszystko dlatego żeby było nam lepiej.-powiedział starając się mi to wszystko jakoś wytłumaczyć.

 -Co mnie obchodzi twoja cholerna przyszłość!!! Pomyślałeś o mojej przyszłości, moim szczęściu? Może ja wcale nie chciałam wyjeżdżać z Łowicza!!!-odpowiedziałam ze łzami w oczach.

 -Przymknij się i bierz dupe w troki i zakur**aj za mną bo nikt nie będzie czekał za księżniczką!-krzyknął na mnie ze złością. Obtarłam łzy chusteczką i poszłam za bratem. Wzięliśmy walizki i opuściliśmy lotnisko. Koło lotniska czekała już na nas taksówka która miała nas zawieźć pod hotel. Wsiadłam do auta a mój brat włożył walizki do bagażnika. Po 30 minutach byliśmy już pod hotelem. Wysiedliśmy z taksówki po czym wypakowaliśmy bagaże z. Maciek zapłacił taksówkarzowi za przejazd i nie odzywając się do siebie ruszyliśmy w stronę drzwi hotelu. Był to przepiękny i ogromny hotel niedaleko stadionu Signal Iduna Park. Weszliśmy do środka. Hotel w środku wydawał się jeszcze większy i piękniejszy. Wszystko było w żółto-czarnych kolorach. Maciek poszedł nas

zarejestrować i odebrać klucze do naszego pokoju. Ja w tym czasie usiadłam na ogromnej czarnej kanapie która znajdowała naprzeciwko recepcji. Wyciągnęłam telefon i napisałam do Julki:

Do:Julia

 Treść: Hej Julia my już jesteśmy w hotelu podróż minęła bardzo dobrze ale przez całą drogę nie odezwaliśmy się do siebie nawet słowem. Strasznie za tobą tęsknię i bardzo bym chciała się z tobą zobaczyć. Mam nadzieję że u ciebie wszystko dobrze. 
Na odpowiedź nie musiałam długo czekać. Julka odpisała błyskawicznie:
 Od:Julia

Treść:Hej cieszę się że spokojnie dotarliście do Dortmundu u mnie wszystko dobrze. Ja też bardzo za tobą tęsknię i nie martw się na pewno jeszcze się spotkamy i będzie tak jak dawniej obiecuje ci to.

 Sms od przyjaciółki bardzo poprawił mi humor który wcześniej mi zniszczył mój brat... -Wstawaj, idziemy do pokoju trzeba się rozpakować.-Maciek powiedział z uśmiechem na twarzy. -Jeśli myślisz że będę się do ciebie odzywać po tym wszystkim co mi zrobiłeś to się grubo mylisz.-odburknęłam bratu ironicznym głosem. -Oj przestań się już na mnie złościć. Zobacz jak tu jest pięknie. -W Łowiczu też było pięknie...-odpowiedziałam. Brat już nic na to nie odpowiedział. Chyba go trochę to zabolało. Ale co z tego, jego nie obchodzi to co ja czuję. Weszliśmy do naszego pokoju. Był cudowny, ogromny. Były w nim dwa całkiem duże pokoje, duży salon i kuchnia oraz ogromna łazienka. Wnętrze tego pokoju było urządzone w sposób nowoczesny. Podobało mi się tam. Wybrałam sobie pokój

z widokiem na Dortmund. Widok na miasto był naprawdę piękny. Z okna w pokoju mojego brata widać było stadion BVB. Otworzyłam walizkę i zaczęłam układać wszystkie moje ciuchy w ogromnej szafie w moim pokoju. Po upływie dwóch godzin ja i mój brat byliśmy już rozpakowani. Poszłam do salonu i włączyłam telewizor. Po chwili dołączył do mnie Maciek. -Długo się będziesz jeszcze na mnie gniewać?-brat mnie przytulił i obdarował serdecznym uśmiechem. 
-Nie wiem. Nie rozumiesz że tęsknię za przyjaciółmi, za szkołą, za Łowiczem.-odpowiedzialam ze smutkiem w oczach. 
-Jesteśmy tu od kilku godzin a ty już tęsknisz?-odpowiedział ze śmiechem. 
-A idź ty. Ty to się tylko śmiać potrafisz.-uśmiechnęłam się do brata i szturchłam go łokciem w brzuch. 
-O 18:00 jest mój pierwszy trening. Pójdziesz tam ze mną? 
-No pewnie. Muszę zobaczyć braciszka w akcji jak się potyka o własne nogi.-głośno się roześmiałam. 
-Właśnie obrażasz przyszłą legendę footballu. Nieładnie.-odpowiedział z zadowoleniem.

-Chyba przyszłą legendę grzejącą ławę hahah

-Nie wierzysz w moje umiejętności siostrzyczko.-odpowiedział z rozczarowaniem.
 -No ja dziś o 18:00 zobaczę te twoje umiejętności.Już nie mogę się doczekać.-powiedziałam z podekscytowaniem.

No  i 1 rozdział mamy ;) Czekamy na wasze komentarze, są one dla nas wielką motywacją do dalszego pisania. Nawet nie wiecie, jak 1 komentarz cieszy :)Wystarczy, że pod rozdziałem napiszesz np. "Przeczytałam", wiemy wtedy, że nie piszemy dla siebie.

~Paulina i Justyna~

Ten rozdział dedykuje mojej przyjaciółce Natalii, która jest imienniczką głównej bohaterki opowiadania 

~Paulina~